#41 Salvo Collectief
Aan het woord: Sander Uitdehaag
"Voor ons is fotografie geen eindpunt maar een startpunt."
Salvo Collectief, bestaande uit Anne Geene, Arjan de Nooy, Sander Uitdehaag en Vincent van Baar, maakt sinds 2012 publicaties rondom een zelfopgelegd, fotografisch getint thema. Daarin keren ze het medium fotografie binnenstebuiten.
Salvo makes and shakes photography.
De expositie en de publicaties zijn quasi wetenschappelijk, maar vooral: hilarisch.
En wie kan beter verwoorden wat ze doen dan Salvo zelf?
Tijdens de opening van de expositie NOTHING. CLICK. EVERYTHING op vrijdagavond 30 oktober 2021 las Sander Uitdehaag de volgende tekst voor:
“We hebben ons als Salvo altijd door het toeval laten leiden.
Het toeval bracht ons samen op de kunstacademie in Den Haag.
Na individuele routes door verschillende andere academies en beroepen (van filosofie, scheikunde, grafisch ontwerp, literatuur en kunst- en cultuurwetenschappen) zaten we ineens bij elkaar in de klas van de deeltijdopleiding fotografie.
Het ging eigenlijk meteen los: als bezetenen schoten we de straten en de bossen in, we ontdekten de doka, hingen foto’s op hun kop, en vonden elkaar in de lol dat fotografie zoveel dingen kan zijn.
Onderzoek
Detail
Gok
Mening
Humor
Uit zijn context te trekken
In een context te plaatsen
Na die academie vlogen we uit maar ontsprong ook het idee iets te doen met die gedeelde fascinatie voor het medium, wederom op enigszins toevallige wijze. Volgens mij sprong een van ons na een verhitte discussie op een tafel en riep: en nu gaan we hiervan een boekje maken.
En dus geschiedde: van deze foto ga je dood werd ons eerste nummer. We onderzochten de analogie tussen een jager en een fotograaf, die allebei sluipen, een subject benaderen, die ze trachten te vangen door af te drukken, door (een plaatje) te schieten, waarmee het subject transformeert in een object.
Vanaf daar gingen we verder dat medium per karakteristieke eigenschap tegen het licht te houden.
We stonden stil bij beweging;
bij de ware grootte versus de representatie;
bij de reproduceerbaarheid van foto’s;
bij toevalstreffers;
bij de ruis in een foto: toevallig meegelekte informatie waarvan je zelf niet eens doorhad dat je het vastlegde omdat je je richtte op 1 ding.
Dat laatste is misschien wel een van de drijfveren die ons de afgelopen 10 jaar heeft voortgestuwd. Voor ons is een foto, anders dan bij veel fotografen, geen eindpunt. We werken niet toe naar een perfect beeld die een gedachte of onderzoek of gevoel samenvat, concludeert. We zien foto’s meer als een startpunt. Een foto is in onze handen een uitnodiging om te beginnen met kijken.
Eigenlijk een beetje zoals jullie vandaag: we nemen foto’s om ernaar te kijken, om te zien wat ze allemaal nog meer kunnen zijn, of wat ze voor tegenstrijdige of onverwachte dingen kunnen vertellen als we ze anders rangschikken, verknippen, opblazen, omdraaien.
Wij trachten steeds een nieuwe context te scheppen.
Zoals te zien in onze nieuwe publicatie, die Out-And-Out heet. We maakten er niet 1 foto voor, en toch is het ons dikste boek. Uit al onze eerdere publicaties sneden we iedere bladzijde 4 x uit. Ieder van ons bedacht met deze bladzijden een nieuwe route. Er ontstonden zo 4 unieke volgordes.
Laat je op je eigen volgorde waaieren door deze dynamische ruimte. Er is geen begin of einde, er is alleen de route die je zelf maakt.
Bij de leestafel liggen al onze nummers. Een ervan heet Nothing. Click. Everything, dezelfde titel als deze tentoonstelling. Onderwerp is ‘de eerste foto’. Elke dag worden er nieuwe organismen ontdekt. De eerste foto van zo’n organisme noemen wij een holotypie. Stagiaire Amy print ze iedere dag uit, en plakt ze op de muur èn op bladzijde 28 van de publicatie: zo is zelfs geen dag en geen boek hetzelfde, ook niet na publicatie en inrichting.
Tot slot: in de ruimte hiernaast hangen allemaal foto’s uit ons derde nummer, getiteld Krakow Automatik. Lees het verhaal van de eerste 36 foto’s die zonder inmenging van een mens zijn gemaakt, op een van de muren in de ruimte (en bewonder de bijzondere maker onder de stolp).
We gaan er met een salvo aan schoten op schieten en signeren op die manier de foto’s.
En openen de expo.
Ze zijn te koop voor 15 euro, en je krijgt er een publicatie bij naar keuze. Irma kan je er alles over vertellen.
Anne leest nog een korte tekst voor uit het eerste nummer, maar kom eerst verder naar de ruimte hiernaast.
Een laatste ding: bedankt Petra dat we hier zo groots mogen uitpakken. Je bent een warme host. En we zijn dankbaar dat we hier nog 1 keer een overzicht kunnen laten zien. Er gaat een gerucht dat we gaan stoppen, en volgens mij denken wij dat allevier ook. Maar zoals het door ons werk blaast, zo lijkt ook door deze expo de wind van het toeval te waaien: een pandemietje stelde hem al twee keer uit. Maar nu die er dan eindelijk is, blijkt ie meteen al met een week verlengd – zo hoorden we net. Het lijkt niet aan ons om te bepalen wanneer we afscheid nemen van Salvo, dus hou je ogen goed open!”
Lees hier de tekst die Anne Geene voorlas:
“hoeveel tijd heb je wanneer je een kogel in een parallelle baan aan het aardoppervlak (precies tussen alle bergketens door) zou kunnen afschieten die nooit in vaart mindert totdat ‘ie op het punt terug is waarvandaan ‘ie vertrok (totdat ‘ie zich ergens in je rug zou boren)?
heb je tijd om je om te draaien? heb je tijd om een foto te nemen?
meerdere foto’s? een serie, genoeg series voor een fotoblad? kan je een stap opzij zetten, een schildersezel verschuiven naar daar waar je net nog stond toen je het schot loste, om te wachten tot de kogel je doek door zoeft?”
GOOGLE VIEW door expositie van Salvo: https://goo.gl/maps/uxEWaETM4f1DMoDr5
meer info: