Aan het woord: Maarten van der Put van United Cowboys
Maarten van der Put (1961) vormt samen met Pauline Roelants al 25 jaar het artistieke team van United Cowboys. Behalve choreograaf is Maarten van der Put ook regisseur en beeldend kunstenaar.
Hij studeerde beeldende kunst met specialisatie video en film aan de Vrije Academie voor Beeldende Kunsten Psychopolis in Den Haag onder voormalig directeur Frans Zwartjes.
Hij creëerde videowerk voor verschillende gezelschappen en regisseurs, waaronder Ivo van Hove, Jan Lauwers en Pierre Audi.
Wat niet zo bekend is, is dat Van der Put al die jaren ook heeft gefotografeerd. Met zijn fotografisch oeuvre treedt hij nu voor het eerst naar buiten. Aanvankelijk wilde hij een overzicht van zijn werk tonen, maar uiteindelijk koos hij voor vrij recent werk, van de laatste vijf jaar.
De eerste kennismaking met het internationale, maar in Eindhoven gevestigde dansgezelschap United Cowboys was tijdens de expositie 'The Secret Life of Materials' (georganiseerd door Beeldenstorm | Daglicht en WARP) eind 2018. Tijdens de finissage van deze tentoonstelling werd een performance uitgevoerd door twee dansers van United Cowboys.
Als modellen vraagt hij altijd dansers van United Cowboys. “Dansers zijn gewend in een fysieke taal te spreken. Ze zijn fysiek ingesteld. Het zijn makkelijke, prettige mensen om mee samen te werken. Maar eigenlijk is dans niet het thema. Het thema is het lichaam, de mens. En daarnaast het clair-obscur. De foto’s zijn vaak experimenten met licht: tegenlicht, reflectie en onconventionele lichtbronnen als beamers en zaklampen. De schaduw wordt zodoende onderdeel van de compositie. De foto’s zijn niet bewerkt of gemanipuleerd. Ik werk afwisselend met focus en off-focus. Off-focus vind ik mooi omdat het een schilderachtig effect geeft.”
In de expositie vormen twee foto’s een uitzondering. Het zijn opnamen van verkreukelde, gerimpelde posters. “Oorspronkelijk waren dit glamourportretten, maar door weersinvloeden zijn de posters gaan rimpelen, waardoor het effect teniet wordt gedaan.”
“Er zit een gelaagdheid in het werk, zowel letterlijk als figuurlijk. Letterlijk door condens en vuil op ruiten en plexiglas, wat van dichtbij bezien een abstract beeld geeft. En figuurlijk door de waarachtigheid, de natuur van iemand willen doorgronden. De naaktfoto’s zijn geen geposeerde portretten in de gebruikelijke zin. Het naakt wordt niet uitdagend maar juist heel natuurlijk getoond. Er is geen sprake van seksualisering. Ik wil niet choqueren, ik wil het naakt normaliseren. We heten tenslotte allemaal Naaktgeboren.”
Een videowerk maakt ook deel uit van de expositie. In vier smalle parallelle stroken wordt ingezoomd op vier modellen, zó dat de huid haast tastbaar wordt. De camera volgt de modellen van teen tot top, waarbij het beeld afwisselend scherp en onscherp is. En de modellen afwisselend kracht en kwetsbaarheid uitstralen. Deze afwisseling van focus en off-focus vind je terug in de hele expositie, evenals de afwisseling van kracht en kwetsbaarheid.
Tijdens de opening op 17 januari en op zaterdag 25 januari werden doorlopend performances uitgevoerd door dansers van United Cowboys. Bij de opening een groepsoptreden, op 25 januari een solo-optreden van de Ier Conor Thomas Doherty.
“We hebben een poule van twaalf dansers, waar we uit kunnen putten en die we op oproepbasis vragen voor de optredens. Vaak worden ze ingevlogen, bijvoorbeeld vanuit Berlijn of Dublin.
De expositie Now and Then van Maarten van der Put is nog te zien bij Pennings Foundation t/m 9 februari 2020.
Finissage zondag 9 februari van 15.00 tot 17.00 uur met doorlopende performance.
Comments