Iris Hartman heeft een sterke band met de natuur. In haar jeugd zocht ze het bos op in moeilijke tijden. Bomen en planten boden haar een veilige, oordeelvrije wereld, een baken in lastige tijden, bijdragend aan herstel en zekerheid. 

Iris kijkt met bewondering naar de natuur die door gunstige en ongunstige omstandigheden wordt gevormd en vervormd. Daarin ziet ze parallellen met hoe mensen worden gevormd, in voor- en tegenspoed. In haar afbeeldingen gebruikt ze de natuur als decor waarin bomen fungeren als personages met individuele karakters. Door gebruik te maken van licht en kunstmatige ingrepen, verleidt ze de kijker om haar bewondering te delen en moedigt ze ons aan om nauw contact te maken met deze veerkrachtige omgeving.

 

Iris Hartman (1992) volgde haar opleiding aan de Nederlandse Academie voor Beeldcreatie in Rotterdam. In 2019 was ze een van de genomineerden van de Harry Penningsprijs en won ze de publieksprijs.